Przejdź do głównej treści

Widok zawartości stron Widok zawartości stron

Zadania Uczelni

Widok zawartości stron Widok zawartości stron

System Bezpieczeństwa Narodowego RP

Podstawowym zadaniem polskiej polityki bezpieczeństwa jest rozwój sprawnego, wydajnego, właściwie zorganizowanego systemu bezpieczeństwa państwa zawarty w Strategii Bezpieczeństwa Narodowego RP, podpisanej przez Prezydenta RP w dniu 12 maja 2020 r.

Na system ten składają się wszystkie odpowiedzialne za bezpieczeństwo w świetle Konstytucji RP i właściwych ustaw organy oraz instytucje należące do władz ustawodawczych, wykonawczych i sądowniczych, w tym parlament, Prezydent RP, Rada Ministrów i centralne organy administracji rządowej.

Ważnymi jego elementami są Siły Zbrojne RP oraz służby i instytucje rządowe zobowiązane do zapobiegania i przeciwdziałania zagrożeniom zewnętrznym, zapewnienia bezpieczeństwa publicznego, prowadzenia działań ratowniczych oraz ochrony ludności i mienia w sytuacjach nadzwyczajnych, a także - w zakresie przewidzianym w Konstytucji RP i właściwych ustawach - władze samorządowe oraz inne podmioty prawne, w tym przedsiębiorcy tworzący potencjał przemysłowo-obronny.

Potencjał bezpieczeństwa narodowego służy realizacji interesów narodowych i osiąganiu celów strategicznych. Jego wzmacnianie wyraża dbałość o bezpieczeństwo Polski i jest wkładem w umacnianie zdolności obronnych NATO i UE.

System bezpieczeństwa narodowego obejmuje siły, środki i zasoby przeznaczone przez państwo do realizacji zadań w tym obszarze, odpowiednio zorganizowane, utrzymywane i przygotowywane. Składa się on z podsystemu kierowania i podsystemów wykonawczych:

podsystem kierowania jest kluczowym elementem systemu bezpieczeństwa narodowego. Tworzą go organy władzy publicznej i kierownicy jednostek organizacyjnych, wykonujący zadania związane z bezpieczeństwem narodowym, wraz z organami doradczymi i aparatem administracyjnym oraz procedurami funkcjonowania i stosowną infrastrukturą.Jego fundamentem są trwałe zasady ustrojowe. Szczególna rola w kierowaniu bezpieczeństwem narodowym przypada Parlamentowi, Prezydentowi Rzeczypospolitej Polskiej i Radzie Ministrów. Istotnym elementem podsystemu kierowania bezpieczeństwem narodowym jest zarządzanie kryzysowe,

podsystemy wykonawcze to siły i środki przewidziane do realizacji zadań w obszarze bezpieczeństwa narodowego, pozostające w dyspozycji organów kierowania bezpieczeństwem. Dzielą się one na podsystemy: operacyjne (potencjały obronny i ochronny) oraz wsparcia (potencjały społeczny i gospodarczy).
 

Podsystemy operacyjne przeznaczone są do wykorzystywania szans, podejmowania wyzwań, redukowania ryzyk i przeciwdziałania zagrożeniom o charakterze polityczno-militarnym i pozamilitarnym. Podsystemy wsparcia zasilają je odpowiednimi zdolnościami i zasobami.

W skład podsystemu  operacyjnego wchodzą potencjały obronny i ochronny:

potencjał obronny stanowią: profesjonalne Siły Zbrojne RP oraz również różne aspekty funkcjonowania polskiej dyplomacji, służb specjalnych działających na rzecz obronności oraz polskiego przemysłu obronnego i związanego z nim potencjału naukowo-badawczego,

potencjał ochronny wspiera państwo w realizacji zadań z zakresu bezpieczeństwa narodowego. Tworzony jest on przez: wymiar sprawiedliwości, służby specjalne, państwowe służby, straże i inspekcje wyspecjalizowane w ochronie porządku publicznego, służby ratownictwa i ochrony ludności, elementy zarządzania kryzysowego, Straż Graniczną, Służbę Celną; podmioty sektora prywatnego (firmy ochrony osób i mienia); organizacje pozarządowe (zwłaszcza społeczne organizacje ratownicze). Istotną rolę odgrywają tu podmioty odpowiedzialne za ochronę bezpieczeństwa cybernetycznego oraz za przeciwdziałanie i zwalczanie terroryzmu i ekstremizmu.

W skład podsystemu  wsparcia wchodzą potencjały społeczny i gospodarczy:

potencjał społeczny w tym kapitał ludzki, jest ważnym czynnikiem warunkującym wzrost gospodarki narodowej, sprawność państwa, aktywność społeczeństwa obywatelskiego oraz ogólną poprawę jakości życia obywateli. Nowoczesny system edukacji publicznej i szkolnictwa wyższego, a także upowszechnienie różnych form uczenia się przez całe życie służą wykształceniu społeczeństwa aktywnego i mobilnego. Istotnym elementem rozwoju kapitału ludzkiego i społecznego jest edukacja na rzecz bezpieczeństwa,

potencjał gospodarczy w którym kluczowym czynnikiem jest energetyka i system transportowy.

Zgodnie z przyjętymi priorytetami organizuje się i prowadzi następujące rodzaje działań strategicznych w sferze bezpieczeństwa, w zakresie:

1. Działań obronnych, do których zaliczamy działania:

dyplomatyczne,

militarne,

służb specjalnych,

w sferze produkcji obronnej.

2. Działań ochronnych, do których zaliczamy działania:

wymiaru sprawiedliwości,

osłony kontrwywiadowczej,

w sferze przeciwdziałania i zwalczania terroryzmu i ekstremizmu,

zapewnienia bezpieczeństwa w cyberprzestrzeni,

bezpieczeństwa informacyjnego w tym ochrony informacji niejawnych,

ochrony infrastruktury krytycznej,

utrzymania bezpieczeństwa i porządku publicznego,

w ramach zapewnienia bezpieczeństwa powszechnego (ratownictwo i ochrona ludności),

ochrona granicy państwowej,

ochrona najważniejszych organów administracji publicznej,

zarządzania kryzysowego,

w sferze przeciwdziałania i zwalczania zjawisk korupcyjnych i korupcjogennych, w ramach ochrony zdrowia.

3. Działań społecznych, do których zaliczamy działania:

ochrony i umacniania tożsamości narodowej,

mediów na rzecz bezpieczeństwa,

w sferze przeciwdziałania zagrożeniom dla bezpieczeństwa demograficznego,

w zakresie zapewnienia bezpieczeństwa socjalnego.

4. Działań gospodarczych, do których zaliczamy działania:

w zakresie wzmacniania bezpieczeństwa finansowego,

w sferze zwiększania bezpieczeństwa energetycznego,

w ramach utrzymywania rezerw strategicznych,

wzmocnienia bezpieczeństwa żywnościowego,

w zakresie ochrony środowiska naturalnego,

w sferze zapewnienia bezpieczeństwa kluczowych struktur przestrzennych gospodarki narodowej,

w ramach badań naukowych i prac rozwojowych na rzecz bezpieczeństwa.